Mijn psychische stoornis.
Als een gefluister,
Zingen mijn gedachten duister.
Als een dominante stem
Praten mijn woorden
Zonder enige handrem
Zingt het
in mijn hoofd luider.
Door andere
Die Met vragen,
Zitten over hem.
het denken
Dat de zender.
Mij Met woorden
Uitdaagt,?
Zullen mijn oren
niet horen.
Ik laat de stilte
Het geluid doden.
Maar in mijn ogen
Schitteren de flitsen
Bij het knipperen.
Een electronische
Of een Chronische
aandoening,.
Die atomis nutromis,
Mijn denken
visueel
De gedachten
beïnvloeden.
Of in het beste geval
Mijn psychische
Stoornis
Voorkomen.
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, januari 20, 2021 22:53 |
| Heel mooi kwetsbaar inzichtelijk en tegelijkertijd sterk geschreven Werner. Liefs | |
| slaaf Jacob: | Zondag, januari 17, 2021 12:36 |
| Knap verwoord het laat ook U sterke kant zien om dingen los te laten zodat licht binnen komt Groetjes en Geluk Jacob. | |
| Aquarel: | Zondag, januari 17, 2021 08:53 |
| Leven met een psychische stoornis, maakt alles soms erg verwarrend, omdat mijn hersenen al de indrukken heel anders verwerken. Daarin moet ik soms onderzoeken of mijn idee reëel is, of een waan. Tegelijkertijd is het leven ook een heel intens beleven van goede momenten. Het bijsturen van de gedachten, om niet in de valkuil van de stoornis te vallen, herken ik. Maar ieder mens heeft zo zijn eigen innerlijke kracht, en valkuilen. Jouw gedicht voelt voor mij herkenbaar. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2021 | ||
| Thema's: | ||