Nu het donker is geworden
In zoveel zinnen van het woord
Nu de uitgevallen neonborden
Bungelen aan een breekbaar koord

Vandaag is het begin
Van een nieuwe tijd
Wij hebben vrijheid is slechts een zin
Want in de realiteit zijn wij haar kwijt

Door angst ingeruild
Voor fictieve zekerheid
En wie zich daarachter verschuilt
Staat bij vadertje staat in het krijt

En achter de gesloten deuren
Van ‘s avonds negen tot ‘s ochtends vijf
Hoor je de harten verscheuren
Het is voor jullie dat ik dit schrijf

Op straat heerst slechts stilte
Het lijkt zo bijna vredig
Maar het is stilte van de kilte
Zoals de dood zo ledig

Ziekte en dood
Zijn deelgenoten van onze dis
Dat maakt ons leven groot
En wat niet door de dood te pakken is

Onze goede daden en momenten
Onze overwinningen over het kwaad tijdens dit bestaan
Wanneer wij kleine nietige mensen als instrumenten
Chirurgisch het kwaad te lijf gaan

Onze tijd is kostbaar
Veel meer waard dan zilver of goud
Wees voor dit geschenk dankbaar
En leef je leven jong of oud

Zodat de dood
Jou niet overvalt wanneer hij komt
Hij is echt niet zo groot
Wanneer de kakofonie verstomt

Laat hem maar met bange trillende hand
Jou tot zich nemen
Eeuwig leven doet bijna niemand
Dat doen alleen de extremen

Jouw nalatenschap
Is wat je van dag tot dag bouwt
Af en toe een misstap op die trap
Is helaas maar al te vertrouwd

Dus zelfs nu is er hoop
Zelfs nu zullen wij niet van die trap vallen
Er zit een uit knop op de tv in deze soap
Het gevecht van een is het gevecht van allen

Mijn ode is aan jou
Mijn geliefde medemens
Het is in u dat ik vertrouw
Voorbij de waan van social distance