Ondergaan en blijven bestaan.
Mijn hart zal ondergaan,
Van heersers en onderdaan.
Maar mijn ziel
zal verder gaan,
In elk bestaand lichaam
Dat van mijn hart
heeft gehouden.
Het zal mij dragen,
En mij belagen.
Met redeneringen
Die ik mijzelf,
nooit heb durven vragen.
De leveringen
van verloren dagen,
Zitten in de oude Wijzers
Verborgen.
Je moet je tijd
Blijven opvolgen.
Ook in het leven
Voor morgen.
Je ziel ligt
Niet mee
In je graf begraven,
Of bedolven.
Maar gaat mee
Met de volgende
Hartstochtige golven.
Die over jouw praten.
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, januari 25, 2021 23:11 |
| Mooi geschreven Werner S. Voelbaar. Liefs | |
| slaaf Jacob: | Maandag, januari 25, 2021 14:51 |
| Ja Wel lichamelijk vergaan maar wel kunnen blijven bestaan is waar wij van uitgaan. Groetjes en Geluk Jacob. | |
| stampertje het rukkonijn: | Maandag, januari 25, 2021 07:47 |
| Graag gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2021 | ||
| Thema's: | ||