verloren
hij kijkt haar in de ogen,
en ze raakt de klus kwijt.
ze weet dat het niet zou mogen,
toch heeft ze van niets spijt.
ze voelt zich zo verloren,
als ze aan hem denkt.
alleen al door zijn stem te horen,
reageert haar ziel gekrenkt.
haar hart maakt stellig overuren,
bij het zien van zijn gezicht.
god, dit mag niet blijven duren,
al haar aandacht is op hem gericht.
nooit zal ze hem vergeten,
daar mag hij zeker van zijn.
dit mag hij gerust weten,
hierdoor doet haar hartje pijn.
en ze raakt de klus kwijt.
ze weet dat het niet zou mogen,
toch heeft ze van niets spijt.
ze voelt zich zo verloren,
als ze aan hem denkt.
alleen al door zijn stem te horen,
reageert haar ziel gekrenkt.
haar hart maakt stellig overuren,
bij het zien van zijn gezicht.
god, dit mag niet blijven duren,
al haar aandacht is op hem gericht.
nooit zal ze hem vergeten,
daar mag hij zeker van zijn.
dit mag hij gerust weten,
hierdoor doet haar hartje pijn.
Reacties op dit gedicht
| Tessaa_: | Zaterdag, januari 29, 2011 20:37 |
| doet me een beetje denken aan mezelf :) Wel een erg mooi& &triest gedicht :) groetjes Tessaa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lucka | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||