Archiefkast.
Een open geschoven lade.
Stoffige papiertjes.
Zoete hartjes, zure hapjes.
127 honingbijtjes in japon.
Pluisjes, rode pareltjes, kettinkjes.
Een lege koffiehouder als lexicon.
Dichters, aankloters,
beroemde passanten.
Ergens op een te klein bankje.
Allen omarmt, hier en daar tuimelend
links en rechts over de leuningen.
De verhuiswagen kwam en zette
het op een heuvel in een muffe bovenkamer.
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Donderdag, januari 28, 2021 19:23 |
| Een archiefkast vol met herinneringen mooi Groetjes en Geluk Jacob. | |
| september: | Donderdag, januari 28, 2021 15:15 |
| Memory Lane :) Ik weet ze ook nog en herinner dat als mooie dichters en gedichten. Leuk dat je even terug kwam kijken. En schrijven natuurlijk :) | |
| TheoG.: | Donderdag, januari 28, 2021 14:55 |
| Zat me vannacht een tikkeltje te vervelen en ging op zoek naar de ouwe diggies van honingbijtje, red one, oorlam, nr 127 etc etc dat waren leuke tijden september :) | |
| september: | Donderdag, januari 28, 2021 14:49 |
| Een erg goed gedicht. Een genoegen om te lezen en herlezen. Mooi. Vriendelijke groet. | |
| Hans Winter: | Donderdag, januari 28, 2021 14:37 |
| sporen van leven geven doorheen de dingen soms nog iets te vinden om je te zien zeggen dit doet mij denken ja zelfs verder wenken naar ja zo is het bemind. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: TheoG. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2021 | ||
| Thema's: | ||