Hoe eenzaam was je
mijn hart in deze
wereld.
Voor iedereen stond je
klaar als een luisteraar,
en toch werd je niet
serieus genomen.
Jij deed goed en dan
werd je of met argwaan
benaderd en of naïef
genoemd.
Per wanneer gaan we
stoppen om elkaar te
oordelen en peilen?
Per wanneer gaan we
kruipen in onszelf
om onze pijn elementen
te onderzoeken?
Per wanneer worden we
vrij van alle aandoeningen
die we geërfd hebben
van onszelf en onze
voorouders?
24-07-2019
| Horizon01: | Vrijdag, februari 05, 2021 19:43 |
| Bedankt Hans, Clarice, Teun en Anneke voor jullie bedachtzame woorden. Groetjes, | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, februari 05, 2021 16:06 |
| Het verleden loslaten Horizon, soms is dat heel moeilijk. Bepaalde elementen zullen blijven tot de laatste dag. Vriendelijke groeten. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, februari 05, 2021 15:41 |
| per direct toch. th |
|
| Clarice: | Vrijdag, februari 05, 2021 15:37 |
| Mooi gedicht, Horizon. De stilte is soms nog het beste om in te vluchten. Je kan niet vrij worden van de (misschien negatieve) eigenschappen die je in jou hebt, denk ik, je kan ze enkel proberen te overstijgen (als je er bewust van bent). | |
| Hans Winter: | Vrijdag, februari 05, 2021 12:59 |
| wanneer we alleen nog willen horen wat we zelf het beste vinden, zien zo te zijn, is er niets dan dit oordeel, wanneer de ander mag verrijken, blijken wij werkelijk waar te worden. hans |
|
| Auteur: Horizon01 | ||
| Gecontroleerd door: Horizon01 | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2021 | ||
| Thema's: | ||