Samen alleen...
Samen alleen…
Waar de schaduwen zwaar zijn om dragen
en onze ouders in eeuwigheid verbonden
wil ik bij jou worden begraven.
Als al onze vrienden dood gaan in pijn
en niemand meer weet wie we waren,
wil ik dat we samen vergeten zijn.
Ik wil geen tranen van een vrouw om halfzeven,
ik wil dat ze danst voor mij, voor ons
op de laatste dag van ons leven.
We weten niet eens hoe ze heet, Martha, Marie, Angel
of toch maar eenzaamheid.
Ik wil een heldere gloed in de leegte van het afscheid.
Maar alvorens te sterven
moeten we eerst nog de wereld redden,
onszelf van zonden onterven
en onze kinderen leren kennen.
Nee, hoe graag wij ook willen samensmelten,
gestorven zijn, zo stelde ik mij ons nog nooit voor.
Hoe gun ik mijn gedachten ooit de rust,
voor iets waartoe we allemaal zijn voorbestemd,
wanneer wij heel bewust, onze woorden
hakken en beitelen in witte marmer en in steen.
Want hoe graag ik het ook anders zou willen,
als het bewustzijn is verdwenen, zijn we samen heel alleen…
esteban 6 februari 2021
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, februari 08, 2021 21:58 |
| Dit raakt. Intens mooi geschreven en met zoveel gevoel en diepgang. Schitterend..Liefs | |
| M-Rose: | Zondag, februari 07, 2021 18:12 |
| we zijn samen heel alleen | |
| M-Rose: | Zondag, februari 07, 2021 18:11 |
| marhta ja kwas ant denken an Mata H'ri das een skoontje | |
| M-Rose: | Zondag, februari 07, 2021 17:20 |
| als Marhta danst en Marie ervan bewust is zal Angel haar ook minder eenzaam voelen allesgoe mi joen Esteban *** |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, februari 06, 2021 12:22 |
| laten wij dan van elkaar ‘t enig wezen bewaren zolang als dat gaat, en ook overdragen aan wie jong nog graag verstaat. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2021 | ||
| Thema's: | ||