Spelen met vuur
Een kleine vonkel,
Een klein weerwoord,
Een herinnering aan de persoon die ik ben,
Een stap dichterbij wie ik weer wil zijn,
Een kracht in mij die groter is dan jij,
Leidt altijd tot een vuur,
Begint met een vlam,
Een vlucht in angst,
Het heeft altijd een prijs,
Rode handen op mijn gezicht,
Olie op het vuur,
Vastgeklemd op het bed,
Adem die stokt,
Beklemd zonder uitweg,
En ik brand,
Te moe om nog te vechten,
Tot er alleen nog een vuurzee over is.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, februari 06, 2021 21:58 |
| Emoties uit verleden van vlam oplaaiend tot vuur. Dat dat gevoel bij je mag doven. Verwerkt kan worden. Goed geschreven. Vriendelijke groet. | |
| Hans Winter: | Zaterdag, februari 06, 2021 21:00 |
| herbeleven, hevig kan het wezen, maar telkens net even anders weer van binnen in je herinnering plaatsen kan het aangehecht gevoel ontladen. ja wees er wie je te worden bent nabij, ja maak haar vrij zoals je van je zelf hebt herkend, hans |
|
| teun hoek: | Zaterdag, februari 06, 2021 17:38 |
| heftig , niet accepteren. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2021 | ||
| Thema's: | ||