Boven op de berg…
jullie brachten me groot vol van verwachtingen,
de wereld zou aan mijn voeten verschijnen.
Al die jaren in al die kostscholen, al die nare dingen.
Moeder, vader zagen niet dat ik was aan het wegkwijnen.
Ja, dat Latijn is goed voor later, kijk maar naar je zus.
Dus “ morituri te salutant” riep ik alvorens te verdwijnen.
Dokter, apotheker of advocaat, veel keuze had ik niet.
Niemand voelde de pijn van het alleen zijn, niemand.
Mijn jeugd werd mijn vijand, en die moest ik verslaan.
Jullie brachten me groot en ik stelde teleur.
Sorry mama, het spijt me, wees nou niet kwaad.
Wat weet ik nou af van dokters? Pillendraaiers vind ik niet fijn,
en laat Anna maar die advocate zijn.
Papa ik weet dat je me nu haat, ik ben je enige zoon,
maar vroeg of laat zal je mij begrijpen.
Ik ben geboren om te dienen, niet als dokter,
niet als apotheker of advocaat.
Met trots draag ik mijn uniform, ik ben een soldaat…
esteban 12022021