op vleugels van de hemel
als ik mijn ogen sluit
denk ik hoe het zal zijn
hoe het zal blijven voelen
om jou te missen en dat
weet ik nog niet
daarvoor is mijn hart nog niet klaar
maar ik weet dat je zou lachen
en ik weet precies wat je zou zeggen
terwijl ik denk aan wie je was
en blijft je was als muziek
soms heel rusteloos dan heel stil
soms zo stil als dit moment
dat enkel plaats biedt
aan verdriet
witte rozen
en een menigte aan mensen
maar nu
is je ziel vrij op vleugels
van de hemel om je te leiden
door een schittering van sterren
om een plaats te vinden
van vrede geborgenheid en rust
vrij van alle beelden
woorden en associaties
die het leven samenbracht
tot liefdevolle herinneringen
waar enkel nu
de aarde koud voelt
het winterharde gras besneeuwd is
met as en tussen een zee van witte rozen
met een blijvend gevoel van gemis
een foto
en jouw gitaar
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, februari 13, 2021 15:56 |
| Zeer goed jou gevoel in woorden gebracht zeer gevoelig en het groot gemis is ook zo voelbaar in jou woorden | |
| M-Rose: | Zaterdag, februari 13, 2021 10:08 |
| zij = hij | |
| teun hoek: | Zaterdag, februari 13, 2021 09:59 |
| tere herinnering, groot gemis. dat zij leeft in vrede. th |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, februari 13, 2021 09:58 |
| Rakend mooi gedicht, het voelt zo nabij, ook voor mij, de gitaar, de foto, het gemis dat nooit overgaat... Warme groet M-Rose. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2021 | ||
| Thema's: | ||