gevulde oceaan
Met al mijn tranen
Die ik heb gelaten
Zou ik de oceaan
mee kunnen vullen
en nog steeds
huil ik bittere tranen
om het onrecht
wat mij is aangedaan
waarom juist ik
waarom moet ik
die pijn en
ellende voelen
maar ook ik weet
dat er meerdere zijn
die moeten blijven vechten
voor deze vreselijke pijn
maar voor hoelang
kan ik dit nog verdragen
moet ik nog zoveel lijden
of is er altijd nog een uitweg
het einde.
Die ik heb gelaten
Zou ik de oceaan
mee kunnen vullen
en nog steeds
huil ik bittere tranen
om het onrecht
wat mij is aangedaan
waarom juist ik
waarom moet ik
die pijn en
ellende voelen
maar ook ik weet
dat er meerdere zijn
die moeten blijven vechten
voor deze vreselijke pijn
maar voor hoelang
kan ik dit nog verdragen
moet ik nog zoveel lijden
of is er altijd nog een uitweg
het einde.
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Zondag, februari 21, 2021 19:35 |
| die uitweg ligt in jezelf, alleen jij kunt denkpatronen en jouw leven wijzigen. h gr th |
|
| Clarice: | Zondag, februari 21, 2021 18:56 |
| Veel sterkte, Tulpje. Men zegt vaak dat je de pijn moet proberen te zien als los van je zelf, een tijdelijke toestand, zodat je er meer afstand van neemt maar dat is moeilijk. Wens je veel moed, gts Clarice | |
| slaaf Jacob: | Zondag, februari 21, 2021 14:59 |
| Het vinden van een zijpad naar iets beters dat wens ik U toe. Sterkte Groetjes en Geluk Jacob. | |
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2021 | ||
| Thema's: | ||