een gehavende maaltijd aan onterechte monden besteed, als altijd tijdelijk
met het karakter van volharden
werkelijk, vraagt iemand zich af, ditmaal ontstervend tegen de gewoonte in,
zonder ook daarmee in routine te vervallen, zoals een stoel ter hoogte van
een tafel biedt dit perspectief op een onvolledig samenzijn. Ontwart zich hier
een Vitruviaanse knoop?