Sneeuwmaan
Daarbuiten is sneeuwmaan
met een zijdelingse blik
staren geloken ogen
van de voluptueuze
maagdelijke teint
wit als ongesproken
weven we haar linten
opdat ze zingen zal
van onderaards kiemen
sprookjes en melodieën
fluister tot onze kruinen
daarbuiten verdichte huizen
haar wolfshuil onspreekbaar
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, maart 02, 2021 01:11 |
| Dank jullie hartelijk voor de mooie reacties. Liefs |
|
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, februari 27, 2021 21:11 |
| mooi :-) | |
| esteban.: | Zaterdag, februari 27, 2021 12:43 |
| Poëzie met een hoofdletter Maya. Hier gebruik je bewondering als bindmiddel (volgens mij) en dat komt voelbaar onze (verdichte) huizen binnen. Knap hoor... liefs banban |
|
| teun hoek: | Zaterdag, februari 27, 2021 09:58 |
| geheimzinnig. th | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, februari 27, 2021 08:08 |
| In gedachten hoor ik het wolfsgehuil dat hoort bij het sprookje van de sneeuwman gezongen in het maagdelijke blikveld van de natuur. Prachtige poëzie laat je weer lezen Maya. Wens je een fijn weekend met lieve groet. Anneke |
|
| slaaf Jacob: | Zaterdag, februari 27, 2021 06:23 |
| In de ban van. Mooi September Groetjes en Geluk Jacob. | |
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2021 | ||
| Thema's: | ||