Baltsvlucht

De Kievit vertoont zijn buitelende klucht
in welgekende snelle duikende vlucht
om dan vlak boven de grond horizontaal te gaan
te landen of er verder tegenaan te gaan
altijd roepend piepend zijn naam
Kieievieiet
Kieievieiet…
Kieievieiet
Kieievieiet…
minuten lang kan ik er naar kijken
zonder ervan af te wijken
tot die tingelende bel
je kent dat wel
zo van een al te sportieve fietser
kwam snel korter en keek almaar bietser
hij had nochtans anderhalve meter
die rennerachtige zweter
maar ben wel blij dat hij belde
aan die Netedijk daar ten velde
want zelfs dat doen er velen niet
ze denken dat iedereen hun wel ziet
hij is ondertussen voorbij
keek nog even om naar mij
en belde alweer alweer alweer
voor een oude wandelende meneer
die gewoon genoot van ‘t goede weer
Kieievieiet
Kieievieiet…
Kievieiet
Kievieiet…
hij leek te zeggen
vergeet mij nu niet
nu nieiet
nu nieiet…
Kievieiet
Kievieiet...