Gevangen in verdriet
Tranen van woede,
een kleur op mijn gezicht
Niets om voor te boete,
en toch klap ik dicht
Woorden van angst,
wil schreeuwen héél hard
Om maar m’n verdriet te uiten,
te laten zien wat ik zojuist dacht
Geen liefde, geen troost
m’n lichaam trilt ervan
Gevangen in verdriet,
nog een traan op mijn wang
Wil slaan, wil vluchten,
ik weet het niet meer
Ik kan er niet meer tegen,
maar leg mezelf er niet bij neer
Want ik heb de kracht,
lever strijd naar strijd,
Om maar te overwinnen,
want ik ben niet degene met spijt
Kijk naar me, luister naar me,
zie je het dan niet
Ik ga kapot, er aan onderdoor,
maar veranderen kun je me niet!!!