Wereldwijd
vechten mensen
voor échte vrijheid.
Ze lijden en verliezen,
geven hun bloed
om te kunnen kiezen.
Leven of dood.
Maar jullie
vergeten hun strijd.

First world problems
brengen jullie
op straat,
maken van veiligheid
de vijand.
Van broederschap
en vreedzaamheid
geen sprake.
Voor jullie

telt enkel jezelf.
Een egoïsme waar
vernieling, vernedering
en zelfs plundering
kracht moet zetten.
Maar die steen door
dat raam doet
schade aan mensen
waar jij zogenaamd

die steen voor gooit.
Het lijkt wel
kinderspel.
Een stel verwende
tieners meent dat
al wat uit hun mond
komt ook maar
door iedereen
gehoord moet worden.

Als we eerlijk zijn,
bot en volwassen,
willen we niet horen
hoe jullie denken
dat onze feiten
slechts leugens zijn.
Jullie waarheid is
de onze niet, maar
daar hoeven we niet

voor te bloeden.
Scherven brengen
ongeluk en dat
in een tijd waar
geluk écht verstopt
zit in een kleine hoekje.
Kom niet huilen
na de corrigerende tik
van de oproerpolitie.

Eigen schuld,
dikke bult.
Dat begrijpen jullie
toch nog wel?
Wie z’n gat brandt
moet op de blaren zitten,
en wij strooien graag
nog wat zout
in de wonde.

Jullie egoïsme
lijkt net zo besmettelijk
als dat waar
jullie tegen rellen.
En dat maakt ons
afstandelijk,
we distantiëren ons
van jullie pleidooien,
willen het liefst

vergeten dat jullie
verwend zijn.
Een voetnoot in
een veel groter
hoofdstuk,
een druppel bloed
op een gloeiende plaat.
Jullie vrijheid
is niet onze strijd.