een vergrijzde traan,?
is een traan
die je door je ogen
blind ten onder liet gaan.
het zijn die prikkende tranen
die je doen huilen in het donker,
en je in het diepst liet schuilen.
je voelt je op geen enkele
eigen manier bijzonder.
niemand kon aan deze traan raken,
elke traan had je in de gaten,
je wilde je in je emotionele plaatje
zo verder in praten.
je hebt het gevoel
dat mensen stiekem
afschuwlijk houden
van je onderuitgaande drama.
een hart met kraters.
je verwerkt je schaden
en zegt,...
laat maar,
het gaat wel,
ik kom er wel…
het enigste
wat je dan echt zegt
is...vaarwel.
Anneke Bakker: | Donderdag, maart 11, 2021 18:03 |
Ik lees dit gedicht met hoog kippenvel Werner, op de lange duur zal de wond van het diepste verdriet enigszins genezen, het litteken blijft pijn doen. Veel sterkte gewenst. Anneke |
|
september: | Donderdag, maart 11, 2021 17:33 |
Heftig en intens. Maar mooi geschreven Werner. Men weet vaak maar zo weinig wat er in andermans hoofd en gevoel rond kan gaan. Voor het vaarwel komt. Aandacht daarvoor willen hebben is belangrijk. En dat de aandacht voor in dit gedicht is aangekaart. | |
Auteur: Werner S | ||
Gecontroleerd door: Werner S | ||
Gepubliceerd op: 11 maart 2021 | ||
Thema's: |