Deze dag zal nooit meer hetzelfde zijn.
Nooit meer kloppend ook.
Want deze dag is nu zonder de hoofdpersoon...
zonder jou, lieve papa.
De dag dat jij 65 zou horen te worden.
Anders een dag vol gezelligheid,
een dag waard voor een feestje.
Maar nu voelt mijn hart enkel aan
alsof het is duizenden stukjes is gebroken.
Het voelt zo leeg, zo onecht.
Zo onaf vandaag.
En ik weet amper hoe ik verder moet,
hoe mijn ene voet voor de andere gaat.
Ik mis je, lieve papa,
ik mis je zo verschrikkelijk,
iedere dag, maar vandaag is de leegte
nog zoveel schrijnender.
Het voelt niet compleet,
maar zo is ons leven ook niet meer.
Maar toch moeten we verder
met die gapende leegte.
Verder in verdriet maar ook in dankbaarheid.
omdat jij, lieve papa,
zo ontzettend geliefd was
en doordat jij, altijd jezelf bent gebleven
heb jij ons achtergelaten
met heel veel mooie herinneringen.
Aan deze herinneringen
wil ik mij vast blijven houden,
zodat ik toch, stap voor stap,
door kan gaan.
| Dirk Hermans: | Maandag, maart 22, 2021 19:20 |
| Zeer goed en je gevoelens in woorden neergezet | |
| jackie lokker: | Maandag, maart 22, 2021 15:08 |
| .schrijven troost.. prachtige herinneringen lees ik..koester het in je hartje ,en blijf schrijven.. sterkte |
|
| Hans Winter: | Maandag, maart 22, 2021 13:33 |
| wees geworden gaan wij zijn later eens geborgen wezen beter verstaan, o geef het buitenom ruim van huis uit baan. groetje, hans |
|
| teun hoek: | Maandag, maart 22, 2021 12:06 |
| veel gemis , stekte. th | |
| Auteur: carokiss |  
|
|
| Gecontroleerd door: carokiss | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2021 | ||
| Thema's: | ||