Zal dit gevoel ooit slijten
Dat enorme verlangen om bij je te zijn
Zal jou gezicht ooit uit mijn herinnering vervagen
En dat gat in mijn hart langzaam zal dichten

Zal ik ooit een andere energie voelen
Dan de jouwe die mijn ziel verkracht keer op keer
Mij in mijn vlucht naar beter belemmerd
En mij genadeloos neer slaat

Zullen de nachten minder eenzaam worden
Als ik een manier vind om je uit mijn hart te weren
Om je afdrukken te verwijderen uit mijn ziel
En je niet meer associeer met wat liefde zou heten

Immers
Liefde bloed niet
Liefde snijdt niet
Liefde maakt geen wonden
Waarbij herstel niet mogelijk is

Misschien wil ik je wel niet loslaten
Durf ik de confrontatie met het verliezen van jou niet aan
Want ondanks dat ik in jou bijzijn alleen ben
Wil ik niet alleen komen te staan

En zo besluipen de minuten mij van achteren
Lossen ze op in uren die dagen worden
En vervolgen ze de weg naar nog meer tijd
Waaruit ik wil ontsnappen
Waarin ik niet meer wil zijn

Waaruit ik de kracht haal om je te laten gaan
Maar ook alles prima kan vergeten
Zodra onze zich energie weer met elkaar vermengd
En ik mij onbeschaamd stort in de illusie der liefde