Porselein
Haar stem ijl over velden
vindt mijn naam zachter
breken kiezels tot water
stromen en zingt wind
in toppen buigen bomen
in alles is ze kind
van ooit naar nooit weer
platina gekruld waaiert ze
mee achter mijn rug
blauw als hemelogen
elke keer blijft schaduw
wij fluisteren bij naam
het lichte slijpt kiezels
tot loutering's vrede
volkomener en anders
het laatste beeld zag
schaduw witte wangen
stil als porselein
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, maart 31, 2021 22:57 |
| Hartelijke dank lieve Anneke en Stampertje voor jullie beider reacties. Ze doen goed. Liefs |
|
| stampertje het rukkonijn: | Dinsdag, maart 30, 2021 19:38 |
| Een diepe buiging voor een subliem gedicht en dichteres. | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, maart 30, 2021 14:50 |
| Z0 iets moois kan maar één iemand bedenken en dat ben jij Maya, ja hier raakt men stil van, stil als een porseleinen stem. Bijzonder mooi. Zonnige groet met liefs. Anneke |
|
| september: | Dinsdag, maart 30, 2021 12:11 |
| Dank jullie wel voor de fijne reacties. Liefs |
|
| Claudelaire: | Maandag, maart 29, 2021 07:23 |
| Mysterieus sfeertje in dit prachtige gedicht! Graag gelezen september! | |
| teun hoek: | Zondag, maart 28, 2021 21:37 |
| intens . th | |
| Dirk Hermans: | Zondag, maart 28, 2021 20:20 |
| Knap gebracht | |
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2021 | ||
| Thema's: | ||