Het pad van het leven
Loopt maar zelden effen
Veel dagen zul je meer moeten geven
Zul je jezelf moeten verheffen
Vaak genoeg zul je vallen
Vaak zul je moeten gissen
Opstaan met diepe wallen
Om de gouden zonsopgang niet te missen
Verdriet is een reisgezel
Maar zo vaak ook de lach
De dagen van hel
Vergeten in een hemelse oogopslag
En of je dat nu ziet
In flora, fauna of medemens
Er is zoveel troost tegen verdriet
Waar leg jij de focus met jouw lens
Verdriet maakt je wijzer en zacht
Zodat geluk verder kan doodringen
In de glorie van de dag of de nacht
Laat jouw harts vogel zingen
Laat jouw vogel nooit zwijgen
En zing, zelfs in de regen
Want wie zijn wolken kan overstijgen
Komt altijd weer de zon tegen
Mijn dankbaarheid is groot
Zelfs in deze krachtige moeizame dagen
In deze tijden van lijden en nood
Is er nog zoveel om de sprong voor te wagen
Als ik mijn ogen sluit en naar binnen kijk
En mijn vogel zingt zoals ze zovaak doet
Dan ben ik ontegenzeggelijk rijk
En ik weet het komt goed