Sinds ik weg ben
Sinds ik weg ben,
Wil ik alleen maar schreeuwen,
Leef ik op adrenaline,
Zou ik je willen aankijken in de ogen,
Om te zien of het je iets doet
Rauwe pijn,
Alleen maar verwijten en verbroken beloftes,
Naar wat in mij kapot is gegaan,
Toen je besloot dat het nog niet genoeg was,
Dat je loog in mijn gezicht,
En ik twijfelde aan mezelf,
Je trappen na gaf,
Om mijn licht te doven,
Door jou durf ik niet meer te geven,
Mezelf te zijn bij anderen,
Heb ik zoveel afgekapt,
Klap ik altijd volledig dicht,
Denk ik dat ik niet genoeg ben,
Dat ik geen warmte verdien,
Huilen is een zwakte,
Hoor je woorden in mijn achterhoofd dreunen,
Naief is wat het is,
Word ik vaak wakker 's nachts,
Of heb ik het idee dat ik moet vluchten,
Maar weet ik niet waarheen
Kan ik mezelf niet mooi vinden,
Al hoor ik dat honderd keer van een ander,
Het vult niet de leegte,
Van mezelf haten,
Het maakt de krassen niet minder diep,
Dat ik faal op alle vlakken,
Ik me een mislukkeling voel die niks kan vasthouden,
Iedereen om me heen teleur stel,
Kwets en alles vroegtijdig stop,
Daar niks bij voel,
Geen verdriet geen blijdschap,
Alle liefde laat uitdoven,
Wie ben ik geworden,
Zoveel tijd verloren,
En dat alles sinds ik bij je weg ben.
Wil ik alleen maar schreeuwen,
Leef ik op adrenaline,
Zou ik je willen aankijken in de ogen,
Om te zien of het je iets doet
Rauwe pijn,
Alleen maar verwijten en verbroken beloftes,
Naar wat in mij kapot is gegaan,
Toen je besloot dat het nog niet genoeg was,
Dat je loog in mijn gezicht,
En ik twijfelde aan mezelf,
Je trappen na gaf,
Om mijn licht te doven,
Door jou durf ik niet meer te geven,
Mezelf te zijn bij anderen,
Heb ik zoveel afgekapt,
Klap ik altijd volledig dicht,
Denk ik dat ik niet genoeg ben,
Dat ik geen warmte verdien,
Huilen is een zwakte,
Hoor je woorden in mijn achterhoofd dreunen,
Naief is wat het is,
Word ik vaak wakker 's nachts,
Of heb ik het idee dat ik moet vluchten,
Maar weet ik niet waarheen
Kan ik mezelf niet mooi vinden,
Al hoor ik dat honderd keer van een ander,
Het vult niet de leegte,
Van mezelf haten,
Het maakt de krassen niet minder diep,
Dat ik faal op alle vlakken,
Ik me een mislukkeling voel die niks kan vasthouden,
Iedereen om me heen teleur stel,
Kwets en alles vroegtijdig stop,
Daar niks bij voel,
Geen verdriet geen blijdschap,
Alle liefde laat uitdoven,
Wie ben ik geworden,
Zoveel tijd verloren,
En dat alles sinds ik bij je weg ben.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, april 04, 2021 21:10 |
| maar de liefde is geen zaak van verdienen, het voegt zich toe aan de redelijke ruil. beminnen is echt immer geschenk. spiegel je liever niet aan volmaaktheid. waar oprecht sprake mag zijn van elkaars gave en opgave in levenstaken worden wij verblijd waar. geschenk toelaten, sta het je naasten toe, en wie weet wordt het nadien wonderwel te bezien. groetje alvast doorheen al wat het gaf voor dan, hans |
|
| Clarice: | Zondag, april 04, 2021 19:45 |
| Die gedachten kunnen er zijn, maar weet dat je veel meer bent dan je gedachten. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Zondag, april 04, 2021 14:24 |
| er is altijd een weg vooruit. th |
|
| Link: | Zondag, april 04, 2021 03:04 |
| Ik vergeef je voor je harde woorden en verwijten. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lichtengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2021 | ||
| Thema's: | ||