Oneindig...
Oneindig…
’s nachts verlangen vlinders in mijn buik
om door jou te worden vrij gelaten.
In mij leeft de liefde verder, intenser door haar razernij
maar brozer door het eindeloze verlangen.
Van al de dromen die ik vergeefs koester
blijven slecht fragmenten krampachtig achter.
Omdat ik oneindig veel van je hou
bewaar ik ze in een knoop in mijn gedachten…
esteban 4 april 2021
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zondag, april 04, 2021 20:52 |
| Mooi gedicht, Esteban. Gts, Clarice | |
| Anneke Bakker: | Zondag, april 04, 2021 16:43 |
| Liefdevol gedicht Esteban. Dat de droom eens mag uitkomen wens ik je toe en warme paasgroet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2021 | ||
| Thema's: | ||