Laat mij maar struinen door de velden
Laat mij maar struinen door de velden
en dwalen door het dichte bos.
waar tere anemonen stralen,
wit als sterren op het mos.
De beek die in zijn bedding klatert
laaft me als ik dorstig ben.
Voert me mee naar vreemde plekken
die ik alleen uit verhalen ken.
En als ik 's avonds moe gelopen
liggen ga in het zachte gras
dan heeft het pad ten slotte mij gevonden
en me gemaakt tot wie ik was.
en dwalen door het dichte bos.
waar tere anemonen stralen,
wit als sterren op het mos.
De beek die in zijn bedding klatert
laaft me als ik dorstig ben.
Voert me mee naar vreemde plekken
die ik alleen uit verhalen ken.
En als ik 's avonds moe gelopen
liggen ga in het zachte gras
dan heeft het pad ten slotte mij gevonden
en me gemaakt tot wie ik was.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, april 07, 2021 16:13 |
| Verbonden met natuur geeft zoveel moois | |
| stampertje het rukkonijn: | Woensdag, april 07, 2021 13:41 |
| Mooi | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, april 07, 2021 10:38 |
| Zó mooi zijn jouw woorden om te herlezen Willem, dat doe ik dan ook, Winterse groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Woensdag, april 07, 2021 10:07 |
| natuur gebonden mooi. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2021 | ||
| Thema's: | ||