een zee van glas
deze golven
de woorden dwars doorheen
een melodie soms bruisend hard
dan stil
als zwarte vlinders waarbij
de nacht
mijn schaduwen van dromen wiegt
en het licht
in de sterren
bewaard als ontelbare kristallen
die een zee in mij
tekenen tot spiegelbeelden als een dans
leer mij
de stilte in de herinneringen
van het hart leer mij ontwaken
tot diep en vol emotie
en laat me
liefde zijn
Reacties op dit gedicht
| esteban.: | Vrijdag, april 09, 2021 16:32 |
| mooi geschreven Marleen, ik laat je... liefs esteban |
|
| stampertje het rukkonijn: | Vrijdag, april 09, 2021 13:10 |
| Het gedicht geeft een sferische melodie. | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, april 09, 2021 11:13 |
| Koester het 'liefde zijn' want dát is leven. Heel mooi M-Rose. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, april 09, 2021 10:57 |
| wel aan , doen. th | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, april 09, 2021 10:55 |
| Dansen in je spiegelbeeld is iets heel moois zo bijzonder zo kostbaar prachtig | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2021 | ||
| Thema's: | ||