Eclips
hoe voel ik mij als een weg
door zon is ingekleurd en ik
even wil stilstaan zonder de tijd
maar hoe verder ik ga
lijkt het alsof ik
in een beeldruimte kom
van lijnen
en kleuren die ver-breken
en telkens terug
samenkomen om ons
in alle breekbaarheid
te verbinden pas dan
weet ik
wat ik in jouw hart
zie in die kamers wil ik
Leven
al ik voel me soms
hoe klein ook als het
laatste beeld
in mij vervaagt met
jouw ogenblik en in een droom
naar het volgende
moment als alleen
met het stof
van onze herinneringen
dat mij omhelst en hoe duister
het binnen mij is
tot jouw licht me opnieuw omgeeft
ontpopt en bevrijd
in alles wat was over emoties
en wie na een nacht soms verdwijnt
na mij enkel te laten
weten
ik blijf de zwerver de eenzame
en de krijger in om even verblijdend
te dansen en
vallen met dit lijdend strijden harder
steeds harder
tussen de rond-spinnende-dobbel-stenen
van dit lot
in jouw open-geklapte dag
-boeken van onzekerheden
en over mijn zelfde twijfels
tot ik hoop als jij
dat je stilte mij omlijnt
tot ik opnieuw herken
en er zeker van ben
wat jouw hart ziet in die kamer
wil ik sterven
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Zaterdag, april 10, 2021 11:26 |
| Aardig ingekleurde poëzie zet je hier neer M-Rose, een kamer vól emoties. Mooi weekend wens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, april 10, 2021 10:04 |
| nog maar even blijven leven in dat hart . th | |
| M-Rose: | Zaterdag, april 10, 2021 09:58 |
| dat zal je morgen lezen in deel II slaap maar op je beide oortjes Esteban merci vr je vriendelijkheid en maak er een super mooi w-END VAN Liefs retour M |
|
| esteban.: | Zaterdag, april 10, 2021 09:45 |
| allemaal goed en wel M-rozeke, maar tegen wie zal ik dan moeten praten? Laat dat sterven voorlopig maar over aan hen waarvoor de zon nooit meer zal schijnen... liefs esteban |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2021 | ||
| Thema's: | ||