Over emotie...
Over emotie…
De zee negeert wie zich verheven voelt
als de mensen haar betreden met onreine gedachten.
Want ik ben destijds vertrokken zonder reden
en kijk, al is het met iets van “je-men-fous”
daar kan jij niets aan doen, toch wil ik erger voorkomen.
De stad opent zich meerdere keren
en ik blijf voorzichtig kijken hoe het nu verder moet.
Jouw ogen blinken de glans af van het water
en nemen dan gratuit de tranen in ontvangst
die kwistig in het rond worden gestrooid.
Weldra heeft verbijstering de plaats ingenomen
van de twijfel en loop ik door waar jij blijft stilstaan.
Als mijn vriend probeerde jij mijn geliefde te zijn
maar ik bedrijf de liefde liever solitair zeg je
terwijl ik jouw genegenheid nooit bewust heb meegemaakt…
esteban 10 april 2021
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, april 13, 2021 23:57 |
| Wat een prachtig gedicht Esteban. Het houdt iets ongrijpbaars. Als emoties voelen en laten gaan aan zee of in gedachten verzonken. Ik heb het meermaals gelezen. Prachtig. Liefs | |
| M-Rose: | Zaterdag, april 10, 2021 15:28 |
| Merci vr uw begrip | |
| M-Rose: | Zaterdag, april 10, 2021 15:25 |
| komt uit de vroeg Middeleeuwse boeken van Bib-Aca | |
| M-Rose: | Zaterdag, april 10, 2021 15:24 |
| kenje Nijù-in no Sanuki ? Wa vind je vn haar ? | |
| M-Rose: | Zaterdag, april 10, 2021 15:20 |
| naci da ziet er nite best uit Esteban je tracht een emotioneel beeld te herstellen maar het valt precied in duizenden splinters uit één. je kan het bekijken vanuit een ander perspectief als je de juiste verhoudingen niet vind van klei in combi met water mag je zoveel werken als je wilt je bekomt jamais het gewenste resultaat. De woordkeuze is toppie uiteraard Was an Thesis bezig en vind ook ni de gepaste draad |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2021 | ||
| Thema's: | ||