Soms ga ik kapot van de pijn
Soms drink ik mezelf naar de klote
Dat komt omdat ik je mis
En ik laat mijn tranen gaan
Pappa moet naar huis
Maar jij zegt pappa blijven
We maken er iedere keer een feestje van
Je viert elke keer weer een verjaardag
Bij pappa mag en kan alles
Soms ga ik kapot van de pijn
Over wat ze hebben gedaan
En je weer thuis kwam…bont en blauw
Je werd er ziek van
Sorry schat…wij wisten het niet
Nu praat je er dagelijks over
We gaan nu traumaverwerking doen voor jou
Focking hell! Zo lief en zo klein maar toch zo groot
Sorry schat wij wisten niet wat er allemaal speelden
Nu wij het weten breekt het ons hart
Wij laten tranen nog steeds maar jij ziet ze niet maar voelt ze
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, april 14, 2021 00:19 |
| Voelbaar, intens. Dit raakt elke ouder. En ook als lezer raakt het. Bewogen gelezen Reinster. Al het goede gewenst. | |
