in een sluier van satijn
De maan de sluier een traan
soms is de nacht
een spiegel
-gezicht dat
herinneringen tot ontwaken brengt
dit moment een terugblik de droom
komen en verdwijnen
in schaduwen voorbij
die kilte een stilte de gloed
van ontstaan en voorbij
herinner mij dat
emotie altijd weer
de onvoltooide wegen
van het hart met diepte
omlijnd waardoor
ik voel dat alles
even breekbaar is
wat in liefde ontwaakt
en de rozen
van Jade in een sluier
van satijn op het vensterglas
herinneren mij
met enkele woorden erbij
beschrijvend
Het leven de bloei
jouw eerste gedicht
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Donderdag, april 15, 2021 20:59 |
| Beste Link ik ken langshier geen dichters waar ze wonen weet ik evenmin id Academie zijn enkel beeldhouwers schilders en vrije grafiekers als je een gedichtje wilt lezen er staan erhier toch genoeg (denk ik |
|
| Link: | Donderdag, april 15, 2021 20:20 |
| Waar wonen jullie dichters? Kan ik een keertje langskomen? |
|
| stampertje het rukkonijn: | Donderdag, april 15, 2021 15:47 |
| Knap en prachtig intiem gedicht. | |
| teun hoek: | Donderdag, april 15, 2021 11:52 |
| teder. th | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, april 15, 2021 10:45 |
| Poëzie van de bovenste plank M-Rose, verpakt in een sluier van satijn. Heel mooi. Zonnige dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 april 2021 | ||
| Thema's: | ||