Nevels
stil is de hemel
als de dag weg sterft
tot een schaduw van was
en het voelt als een verdovende emotie
die in littekens beschrijft maar hoeveel
harten zijn hopeloos dwalend
te voelen op dit moment en hoeveel
wensen doven heel langzaam uit
zonder licht en zonder vuur
en de golven zijn stil
over het strand tekent de nacht
diep duister maar hoeveel gebeden
en hoeveel tranen blijven er
verborgen in de schaduwen
van het leven
terwijl ik deze schets afmaak
van de zee die danst
als in een vreemde droom
en de houtschool grift met zwart
over de lelies tussen de hemelwolken door
onder een vallende ster
die blijft helder wit
in het teken van hoop
als liefde het leven verlicht
zijn de pas geopende beelden
van het hart nog even
in sterrennevels gehuld
van een onvervulde wens
en door een nieuw geboren droom
maar voelbaar als
een stil ontwakend verlangen
voor wie het wenst
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Dinsdag, april 27, 2021 23:09 |
| ik danste na het lezen van dit gedicht...hopend op de droom die misschien koom |
|
| Clarice: | Dinsdag, april 27, 2021 21:46 |
| Heel mooi gedicht, M-Rose. Gts, Clarice | |
| Dirk Hermans: | Dinsdag, april 27, 2021 20:22 |
| Gevoelig mooi bijzonder mooi gebracht | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, april 27, 2021 10:42 |
| Hoe heerlijk is dit schrijven M-Rose, om te herlezen keer op keer, hemels mooi. Zonnige koningsdag. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, april 27, 2021 10:04 |
| invoelend mooi. th houtskool ? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2021 | ||
| Thema's: | ||