verblind van emoties.
Je hart is bij mijn vangst gemist
Mijn ogen zijn in het duister vermist
Mijn kansen heb ik bij jouw verkwist
kansen die ik bij jou
niet meer kan vernieuwen
Of de aandacht
in je gedacht benieuwen
laat mij uit je onthoude tranen
van verdriet ontsnappen
laat mijn hart
uit je liefde stappen
laat deze spier
ergens terug verslappen
waar mijn bloedstroom
bij wil passen
ik verlaat waar je mij hebt geraakt
emoties
die mij de liefde
getroost heeft
ik sluit jou
uit mijn zicht
de schoonheid
van wie ik hou
en dat mij
het mooist heeft
verlicht
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2021 | ||
| Thema's: | ||