achter de sluiers
ik blijf
voelbaar
zijn hoe mijn hart reist
in de vallende sluiers
van de nacht
soms is leven
voelbaar als een schaduw
in woestijnen van steen en zand
hoe stervend voelt het
als emotie breekt
nog voor het hart kan voelen
en elk beeld nog ongeboren
voel je brekend blijven de scherven
na een volgende nacht
maar de golven in een zee
van emoties
zijn stormend en diep
rakend als een puzzelfilm
in een ongeoefende dans
als liefde
namen
blijvend in herinnering grift
teken mij
de opnieuw deuren van jouw dromen
breek het glas tot open ramen
in een sluier van zon en licht
en enkel maar wanneer of waar
als een vlinder neerstrijkt
in de stille woorden
van liefde en hoop
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, mei 09, 2021 06:54 |
| Zeer sterk in beeld gebracht | |
| Dasje (lucky): | Zaterdag, mei 08, 2021 18:20 |
| Prachtig beeldend! Vriendelijke groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2021 | ||
| Thema's: | ||