Een bron van rust?
De rosse weerwolfmaan
bescheen die zomernacht
het koperen Christuskruis
feller dan ik had verwacht.
Ik riep om haar, krijsend
uit alle macht. Met een
olielamp kwam zij kijken
naar mijn jammerklacht
wiegde mij in haar armen
zong slaap kindje zacht
terwijl ze wees naar de
sterren met al hun pracht.
Wat was zij aardig en lief.
Daar heb ik vele jaren later
nog vaak aan teruggedacht.
Vooral nu ze bij een
koperen Christuskruis
wordt weggebracht.
Of teruggebracht
naar een bron van rust?
Weer word ik door
haar gesust!
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, mei 11, 2021 22:53 |
| Stilmakend mooi Claudelaire. Vriendelijke groet. | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, mei 11, 2021 09:50 |
| Stil dit mooie gelezen Claudelaire, rustgevend, fijn gevoel. Mooie dag gewenst. Anneke |
|
| Dasje (lucky): | Maandag, mei 10, 2021 20:32 |
| Een rustgevend idee te bedenken dat ze gewoon weer thuis gekomen is. Troostend mooi. Vriendelijke groetjes, Dasje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2021 | ||
| Thema's: | ||