Kleur bekennen

Toen de Kauw het brood uit zijn bek liet vallen
lachte de specht
toen de duif tegen een tak vloog
lachte de specht
toen het nestje van de winterkoning wegwaaide
lachte de specht
hij deed niet anders dan uitlachen
hield zijn bek schuin omhoog
dat de pretentie ervan af vloog
dit alles gebeurde in de tijd
dat de vogels nog wit waren
en de specht nog zat in puberjaren
de toverfee besloot
om ze allen mooi
alsook kleurrijk
te beschilderen
ijverig en zonder milderen
een voor een
kwamen ze aan de beurt
sommige hier en daar nog wat bijgekleurd
de ene kreeg een rode borst
de Roodborst
andere een blauwe borst
de Blauwborst
de gene een mooie zwarte kop
de Zwartkop
alleen de specht
die iedereen uitlachte
als een halfzachte
verfde ze groen
knalrode kruin van schaamte
en met roet op zijn gezicht
als teken van onvolwassenheid
hij was blijven steken in pubertijd
ver weg van maturiteit
tja zo verging het echt
met de Groene specht
tot op de dag van heden
behoort dit gedrag
nog niet tot het verleden
hoor je hem tijdens zijn vlucht
in de vrije lucht
noch steeds lachen
alsof hij de anderen blijft uitlachen
zijn bek is nog altijd omhoog gericht
zogezegde superioriteit in spotlicht
maar dan letterlijk spot-licht
de andere spechten
waren deze fase
gelukkig al lang voorbij
kregen mooi wit en zwart
van voor en opzij
applaudiseerden kloppend
ooh zo blij
zo kregen alle vogels hun gepaste kleur
de toverfee was moe en voldaan
van ’t creatieve gekleur