Avondzon
Met de schemer in het gezicht,
de avondzon in beide handen.
Het oranje oog kijkt over landen
naar het dampend tanend licht.
Ik zie de laatste schijn steeds lager,
hoe het zich een uitweg baant.
Tot de westenwind de ogen traant.
De kleuren worden langzaam trager.
Dan is er niets meer dan gedacht.
Een dromend staren overzee.
De schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht.
de avondzon in beide handen.
Het oranje oog kijkt over landen
naar het dampend tanend licht.
Ik zie de laatste schijn steeds lager,
hoe het zich een uitweg baant.
Tot de westenwind de ogen traant.
De kleuren worden langzaam trager.
Dan is er niets meer dan gedacht.
Een dromend staren overzee.
De schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht.
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Donderdag, mei 27, 2021 19:31 |
| Zaaaaaaaalig gedicht Willem! Zo rustgevend jouw woorden hierin Vriendelijke groetjes, Dasje |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 27, 2021 11:26 |
| Geniet dan van de laatste zonnestralen Willem, het blijft mooi. Wens je een fijne nachtrust na een mooie dag. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, mei 27, 2021 10:40 |
| altijd bezienswaardig. th | |
| esteban.: | Donderdag, mei 27, 2021 10:27 |
| De kleuren worden langzaam trager... mooi mooi mooi liefs esteban |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2021 | ||
| Thema's: | ||