wanneer zon de dag verlaat
en de haven
dicht alle ontvangen verhalen
met elke golfslag die aankomt en breekt
maar roept alle schepen eens
naar huis terug om geborgenheid
te vinden

in dit langzaam stervend moment

fluister mij eenzame krijger
die mijn naam leert spellen
op een ongekende weg
en houden van voelt soms als
een regenval in stilte doorboord
met herinnering

tot duistere golven en nacht
verlichte zee

het voelt als onverklaarbare rijmen
die inkt zwarter maken door
het krassen van pijn
tussen een ontwakende bloei
van schaduwen en leven
lees verder

in dit ogenblik raakt emotie
die woordloosheid samen brengt
en voel je nabij

wij dansen doorheen
een onschuld verliezende wereld
waar beelden verstillen verstenen
langs het bloeien van licht en tranen
beschrijven de weemoed opnieuw

in kwetsbare tonen

plaats rode kaarsen voor het raam
schijn zachter over deze onvergeten ballade

liefde

vat vlam in tijd en dromen
ontluik die eerste woorden
terug in het hart
want passie is blijvend

en telkens weer te voelen

in emotie en dans