Bidden heeft ook niet geholpen…



Met alle warmte die langzaam binnensluipt,
de bakker die zichzelf in de halve schaduw
van zijn oven schuilt.
Hij wikt en weegt en groet diegene
die in het voorbijgaan zijn geld verteert.
Ja, het is al juni en zijn noeste arbeid vliegt
als zoete broodjes de deur uit.

De zon beweegt in meerdere uren,
zij bruint mij met haar gulden stralen.
Ik heb haar in de vroegte nog bezongen,
hier op het strand aan het einde van deze nacht.
Ze schijnt haar licht over de dichtbevolkte daken
met de meeuwen die haar zo aanbidden.
Mijn slapeloosheid knielt voor zoveel overmacht.

De zingende stemmen van de viswijven
teisteren mijn smaakpapillen, O die garnalen
liggen zowaar naar mij te lonken.
Ze ontdoen zich van hun pantser, schaamteloos
alsof de oude glorie van de hoerenbuurt
in ere moest worden gesteld.
Ze zwemmen zowaar opnieuw in eigen nat.

Met de liefde van mijn leven
dans ik door de krankzinnigheid van deze stad,
taxi’s slaan op hol, vervoeren dames en heren
die hier hun zuurverdiende centen willen uitgeven.
Driewielers, gocarts en bejaarden die niet willen luisteren,
“ondanks onze bede zijn de toeristen dan toch terug gekomen”
hoor ik je angstig fluisteren…



esteban 2 juni 2021