Vijftien maanden geleden
was ik een hoopje ellende vol verdriet
angstaanvallen en hyperventilatie.
Hier kan ik tot rust komen in de natuur,de gezonde leefwijze en kan ik mezelf een beetje terug vinden.
Mijn terugkomst geeft me vreugde
en kijk er naar uit
met gemengde gevoelens.
Ik ben ongeduldig maar ook blij
alhoewel ook twijfelachtig en bang
De frustraties komen dichterbij,
wat is er aan de hand met mij?
Soms begrijp ik mezelf niet.
Momenten vol vreugde
en dan opeens
dat alles overheersende verdriet.
Ik kwets mensen
zonder dat ik dat bedoel
maar ik kan geen uitleg geven
op een deftige manier aan mijn gevoel.
Ik sla in paniek en ga in overdrive.
Soms zie ik mezelf als een rots
sterk en krachtig,
de kracht van de geest
die het lichaam onder controle heeft en soms voel ik me een bang en een
verward klein meisje
die de juiste richting niet vind,
die zich op gladde wegen begeeft.
Soms geef ik de verkeerde signalen
waar ik het ook op een andere manier
zou kunnen vertalen.
Tot mijn grootste spijt
zeg ik soms dingen die niet horen
want ik wil het kwijt.
Door mijn temperament
breng ik het ook
op een ongepast moment.
Soms voel ik me een nietig klein kind
zo bedroefd,onzekeren onbemind.