Kibbelend blad

De Hosta stoefte
met zijn bolronde druppels
op zijn grote blad
hij dacht immers
dat hij dat alleen had
tot hij hoorde lachen op de achtergrond
vanuit een pot waar Vrouwenmantel in stond
ik heb dat al zo lang
een regenbehang
trouwens
jij hebt maar enkele druppels
ik heb er veel veel meer
de Hosta draaide zich om en trok van leer
ze ruzieden maar door
doch kregen geen gehoor
toen sprak een druppel als protegé
tot de kibbelende twee
stop dat strijdende gedoe
ga bleiten bij jullie moe
geniet van de parels op jullie oppervlak
als diamanten in een glitterpak
gun het licht in mekaars ogen
het leven is zo voorbij gevlogen