Het beleg van Sarajevo…



Tussen Joegoslavië en Oostende
kam ik de luizen uit mijn pels,
verbrand rubber op de schaduwen
van de oorlog in dit leven.
Schuif de werkelijkheid achter het laatste zonlicht,
prevel je naam met Spaanse tongval
nu ik op het punt sta deze waanzin te overleven.

In jouw ogen wacht de angst van het terugkeren,
toch praat en lacht en zwelg je de waarheid in.
Alles komt terug, Ja ook dit moment.
Deze nacht wordt het winter nu de uren korter zijn,
het dagelijkse leven is pas voor morgen.
Kom drink voor mij een vroege herinnering,
de nacht die fluistert je straks wel weer in slaap.

Jouw aanwezigheid doet mij naar meer verlangen,
dan ben ik letterlijk volgevreten, mijn droom geoorloofd.
“Je bent een engel” hoor ik mezelf denken
terwijl ik witte wolken uit mijn haren pluk.
Je beloofde me vuurwerk en fanfares die spelen bij dageraad,
dus scheer de spinnenwebben bij het lichtend vuur
en wanhoop niet schat, ik ben bijna thuis…



esteban December 1995