Pluimpje
Pluimpje
Een klein freel wit pluimpje
zo groot als Klein duimpje
met dons aan de onderkant
oogde heel charmant
het daalde in alle geleden
kaarsrecht naar beneden
ik werd waarachtig stil
het was windstil
om niet te zeggen muisstil
de kans dat zulk tafereel
zich aanbiedt
en ook nog aanziet
is bijkans nihil
zelfs niet met de beste bril
je begrijpt dat ik verschoot
volgde het veertje en genoot
tot het viel
op mevrouw haar schoot
met witte korte rok
die ze net even optrok
met open knieën naar mij gericht
ze trok een kwalijk gezicht
het was echt niet wat ze dacht
het gebeurde totaal onverwacht
wat nu gezegd
hoe krijg je dat in godsnaam uitgelegd
zeker nu het terug wat waait
en het pluimpje ondertussen
is weg gewaaid
Over dit gedicht
| Auteur: Compostje |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2021 | ||
| Thema's: | ||