Voetstappen van mijn vader...
Voetstappen van mijn vader…
Leer me lopen in verwondering,
eer het traject waarop ik mag gaan.
Hef me naar ontelbare hemelse oorden,
toon me de berg waarop ik kan staan.
De afdrukken die ze hebben achtergelaten
wijzen me de weg, in het duister hopen,
overleven, over verlaten straten,
op zoek naar vragen zonder antwoorden
ik heb nog een drukke snelweg te belopen.
Breng me naar het doel dat jij voor ogen had,
leidt me langs de valkuilen des leven
effen het eindeloze kromme pad
en ik zal voor altijd in jouw naam verder leven.
Ik zal waarschijnlijk ook wel open deuren intrappen,
het spoor bijster zijn en regels negeren.
Maar mocht ik ooit echt verloren lopen pa,
dan volg ik wel weer jouw voetstappen,
die zullen me het dwalen opnieuw afleren…
esteban 17 juni 2021
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Vrijdag, juni 18, 2021 18:32 |
| Dit is zoveel meer dan alleen maar mooi Een gesprek van ziel naar ziel... En hij leest dit ook Liefs, Dasje |
|
| Clarice: | Donderdag, juni 17, 2021 21:31 |
| Op speciale momenten zal hij toch bij je zijn, welke weg je ook loopt. Mooi gedicht, Esteban. Gts, Clarice |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, juni 17, 2021 18:17 |
| Zeer goed verwoord | |
| M-Rose: | Donderdag, juni 17, 2021 17:22 |
| hiermee kdoe weer duizend en één zaken opt 1 moment |
|
| M-Rose: | Donderdag, juni 17, 2021 17:21 |
| jouw vader zal bijzonder content zijn hiermeen Esteban welke weg je ook gaat als je maar gelukkig bent De enige manier om te leven is door elke minuut als een niet te herhalen wonder te aanvaarden - T.Brach |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2021 | ||
| Thema's: | ||