zeezinnen
ik schrijf heimwee
in plooien van zand het is
misschien meer herinnering
en droom
als ik de zee
tot ontwakende dieptes
Muze noem van lyrische dansen
over stormen
tot mystiek en je hart
bewaard deze golven met het lied
zonder woorden
in de stilte van verlangen
ik ben emotie en open vensters
die het ogenblik ontluiking geven
als leven
voelbaar is door bloei
tot kleuren van elk moment
en dit sterven herkent
in schaduwen verstild
het blijft
meer dan uitwissen
van de onvoltooide schets
over een sluier
van vergankelijke beelden
in een zwart geschilderde kamer
die in een stille zoektocht
zijn te lezen
tot een wegebbende fluister
als liefde ontwaakt en verlicht
op de juiste tijd
voelbaar als een bloesemregen
door een ongeoefende dans
over de breekbaar rakende bespiegeling
van hemel licht en nevels
tussen een wereld van emoties
geborgen te voelen
als een hartslag
in een woordeloze melodie
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Maandag, juni 21, 2021 22:20 |
| Heel mooi. | |
| teun hoek: | Maandag, juni 21, 2021 14:32 |
| velerlei. th | |
| Dasje (lucky): | Maandag, juni 21, 2021 13:57 |
| Het lied van de zee...maar dan in het hart heel erg mooi! |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, juni 21, 2021 12:54 |
| alles heeft de juiste tijd ook in de liefde als die ontwaakt komt het op de juiste tijd |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, juni 21, 2021 11:37 |
| Het is de toon die de muziek maakt en sterft in de stilte waarin de hartslag de emotie oproept van dit breekbaar mooie gedicht. Zonnige groet stuur ik je. Anneke |
|
| stampertje het rukkonijn: | Maandag, juni 21, 2021 11:06 |
| Het begin ijzersterk van een wonderschoon gedicht. | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 juni 2021 | ||
| Thema's: | ||