Haar laatste dagen...
Haar laatste dagen…
Verlost van waanzin, onsterfelijk,
groter grootser, voelbaar aanwezig.
Welk uur toont de kerkklok?
Jaren worden ouder met elke slag.
Ik lijk dit maar net te overleven.
Door alle plaats en ruimte heen
is er voorbij de tijd geen terugkomst mogelijk.
De chaos in mijn vastgeroeste gedachten
hunkert naar de koestering van mijn moeder.
Ik sta op eenzame hoogten.
Zoekgeraakte herinneringen weerkaatsen
in de spiegel bovenaan de steile trap.
Ergens ben ik het verleden uit het oog verloren
terwijl ik zocht naar onbeantwoorde kindervragen.
Ik heb het schreien veel te lang verborgen…
esteban 24 juni 2021
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Donderdag, juni 24, 2021 13:09 |
| Rakend. Diegene waarvan je nooit gedacht hebt haar ooit te moeten loslaten. Rouwen vergt tijd...veel tijd. Liefs, Dasje |
|
| teun hoek: | Donderdag, juni 24, 2021 11:15 |
| sterkte .moeders wens jouw geluk. th | |
| M-Rose: | Donderdag, juni 24, 2021 10:23 |
| De taal vd hemel is de spiegel vd ziel |
|
