Enigma
waar licht langzaam verdwijnt
alsof de golven worden
weggevaagd tot woestijn
en emoties tekenen
tussen schaduw en duister
ontelbare vraagtekens in zand
maar de bodem
van menselijkheid raakt
het diepste gevoel van sterven
en beelden zijn verder
gemaakt van steen
als engelenvleugels
onbeweegbaar stil
alsof alleen de maan getuigt
van de vallende nacht
in een zoektocht
naar enige waarde
waait enkel het stof
door het beschrijven op muren
zonder uitzicht
en voelbaar doorkraste woorden
geven een naam
aan leven en herinneringen
in bomen zonder bloei
blad en nerven
kan je enkel de naaktheid zien
en de tranen ontvouwen elk moment
in regens van dauw
tot een vloed
van gebeden en de vonken
fonkelen in een dans van sterren
tekent een open hemel
over een bloemende aarde
de eerste lente bloesems
opnieuw in alle breekbaarheid
van ontstaan en zijn
ontwaak
jouw wereld
in zon verwarmende kleuren
bewaar ze in jouw hart
en leer emotie leeft in jou
luister
door liefde is altijd het helen
te voelen over haar wegen
bloeien vrede en waarheid
in het pas ontwakende morgenlicht
tot stille woorden van hoop
en nooit zal deze vlam uitdoven
als een heilzame warmte
die jouw huis verlicht
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Maandag, juni 28, 2021 18:11 |
| Vaak is er meer liefde om je heen dan je denkt, dat te voelen (soms in kleine dingen) kan het vlammetje in jezelf weer doen branden. (Maakte het zelf vele jaren geleden mee, ook veel steun gehad van een collega waar ik vaak mee samenwerkte). Heel mooi gedicht, gts Clarice |
|
| Dasje (lucky): | Maandag, juni 28, 2021 16:16 |
| De maan getuigt van verdriet en gemis ook Houd die waakvlam levendig M-Rose |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, juni 28, 2021 15:38 |
| Heel kostbaar jou mooie woorden knap neergezet | |
| M-Rose: | Maandag, juni 28, 2021 13:29 |
| I am always myself & will ever be but a part of my = still lost without him Scisne Esteban Merci vr jouw repliek en liefs retour maar weetje stilte blijft de betrouwbaarste raadgever in momenten als dit |
|
| esteban.: | Maandag, juni 28, 2021 12:46 |
| it's not the beginning of the end, it's the return to yourself... liefs esteban | |
| Anneke Bakker: | Maandag, juni 28, 2021 11:38 |
| Hoe raadselachtig-mooi kun jij een leven beschrijven M-Rose, Ze blijven nagloeien als een waakzame vlam van heilzame warmte. Ik wens je een fijne dag. Anneke |
|
| teun hoek: | Maandag, juni 28, 2021 09:54 |
| wij behoeven veel liefde. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: M-Rose |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2021 | ||
| Thema's: | ||