Nog voor de nazomer...
Nog voor de nazomer…
Met gesloten nuances kus ik jouw open mond,
de zoete nectar van die rode lippen
maakt me licht daarboven.
De wederzijdse liefde bloeit het hunkeren,
we hebben elkander al eens eerder ontmoet.
Het dagelijkse ritueel van houdbaar verlangen,
alsof elk uur opnieuw begint tezamen. Je weet wel.
Het is de innerlijke stem die ons bevrijdt van schaamte.
Wellicht zijn wij het die naaktheid verheven tot kunst,
hier bestaan geen exacte woorden voor.
Transparant zullen wij voor anker gaan
in de koningin der badsteden.
Met de geur van passie tikkertje spelen
tot de schaduwen groeien in je buik.
Ditmaal mag jij mijn ego strelen, ik luister wel…
esteban 29 juni 2021
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Woensdag, juni 30, 2021 13:57 |
| wondermooi liefdevol speels... Wat een heerlijk gedicht! Liefs, Dasje |
|
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, juni 29, 2021 15:19 |
| mooi | |
| M-Rose: | Dinsdag, juni 29, 2021 11:33 |
| L eté Indien à là Esteban's wellicht tot kunst verwerven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2021 | ||
| Thema's: | ||