Zonsondergang
Met de schemer in het gezicht.
De avondzon in beide handen.
Het oranje oog kijkt over landen
naar het dampend tanend licht.
Ik zie de laatste schijn steeds lager.
Hoe het zich een uitweg baant
tot westenwind de ogen traant.
De kleuren worden langzaam trager.
Dan is er niets meer dan gedacht.
Een dromend staren over zee.
De schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht.
De avondzon in beide handen.
Het oranje oog kijkt over landen
naar het dampend tanend licht.
Ik zie de laatste schijn steeds lager.
Hoe het zich een uitweg baant
tot westenwind de ogen traant.
De kleuren worden langzaam trager.
Dan is er niets meer dan gedacht.
Een dromend staren over zee.
De schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht.
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Woensdag, juni 30, 2021 13:58 |
| Sfeervol prachtig! | |
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, juni 29, 2021 15:52 |
| mooi | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 29, 2021 14:20 |
| Ja Willem zo wonderlijk mooi, ik zou er bijna voor knielen. erg mooi verwoordt in dit gedicht. Zonnige groeten. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, juni 29, 2021 12:44 |
| vaak wonderlijk groots.th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Willem B. Tijssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2021 | ||
| Thema's: | ||