Iris
het leven
zo zeldzaam
en pril
de aarde voorheen
nog zo rustig
en stil
de mens
zo alleen
de illusie ontvouwt
als een droom
zo verscheen
de wereld
in goud
nu staren we
ons blind
op het tastbare
op aarde
maar
de spullen
die we vasthouden
verliezen hun
waarde
ons zicht is
vertroebeld
door het goud
in ons oog
maar
we zijn niet vergeten
door de goden
zo hoog
een regenboog
verschijnt
zo fel
in ons midden
met een boodschap
van god
dat de liefde
gaat winnen
open je hart
en laat
het licht binnen
dan zal Iris fluisteren
hoe je god
weer kan
vinden
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, juli 04, 2021 19:55 |
| Mooi verwoord | |
| september: | Zondag, juli 04, 2021 19:44 |
| Mooi GuusV. Bijzonder gedicht. Fijne avond gewenst. | |
| Dasje (lucky): | Zondag, juli 04, 2021 18:25 |
| mooi! | |
