Leven langs elkaar heen, zo weinig meer met elkaar gemeen

Woorden klinken nooit meer tot je door, je telkens verstoor

Je blik naar mij is altijd van steen, van top tot teen

Mijn eerste verhoor verscheurde je hart als een klopboor

Met persoonlijke kritiek ontdekte ik onze waardevolle logistiek

Eerlijkheid duurt het langst, zelfs liefde verdraagt angst

Maar m'n rauwe repliek was voor jou onwennig, je werd ziek

Jouw waarheid blijft eenzijdige, verkwistende blijheid zonder strijd

Vrijheid kent grenzen want ik kan je niet alles toewensen

Je leidt waar ik aan lijdt, namelijk lichtzinnige afhankelijkheid

Ook ons bankroet heeft m'n karakter beïnvloed, jou alleen beboet

Mijn baan, mijn enige echte liefde, zie je niet meer staan

Onze warmte doodgebloed, alleen uit onze spullen halen we moed