Afscheid, zonder afscheid.

Twee jaar geleden,
Waren we moe gestreden.
Na een tijd van proberen,
Hulp, die je niet wilde..

Maar ik bleef je begeleiden,
Je noemde me vals, en gemeen.
En al wat ik wilde was er zijn,
Voor jou, maar ook voor je meiden.

Je meisjes mochten bij mij,
Zolang het nodig bleek te zijn.
Twee jaar later is het zover,
Ze gaan terug naar waar ze horen te zijn.

Ik heb voor jou maar één vraag,
Wil je goed zorgen voor mijn kleinkinderen?
Want dit hebben ze niet verdiend,
Zorg dat het nu goed gaat, dat is alles wat ik vraag.

Bwvl68

Geschreven door

passybloem

Reacties op dit gedicht

passybloem vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

passybloem:	Vrijdag, juli 09, 2021 21:43
Dank jullie wel. Lief

september:	Vrijdag, juli 09, 2021 21:40
Een liefdevol gedicht vol zorg en kracht Passybloem. Dapper ook..Hopelijk gaat het helemaal goed komen met je kleinkinderen. Liefs

Hans Winter:	Woensdag, juli 07, 2021 14:37
ergens terecht kunnen, blijkbaar te zijn verwacht, is een permanent gelukkige gedachte, geborgen worden, later zul je zeggen, wel verdraaid, het werd gezaaid. groetje, hans

Over dit gedicht

Auteur: passybloem
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 06 juli 2021
Thema's: [Verlies] [Angst] [Familie]